Siedemnastowieczny, wędrowny poeta japoński Matsuo Bashō (松尾 芭蕉) konstruuje lapidarną formę poetycką, poddaną rygorowi 17 sylab w układzie 5/7/5.

Mushin (無心) leży u podstaw haiku, jest jego naturalnym źródłem. Mushin to dwa idegramy streszczające dwa proste znaczenia: niebyt oraz serce - więc kiedy nie ma ciebie, podmiotu, ego…, wtedy jesteś wiatrem, wodą, konwalią, naprawdę sobą… lustrem wytartym z kurzu.

Nie piszę haiku, haiku maluję.

Mariusz Korbański, maj 2011 r.